آرامش طوفانی

گفتی دوستت دارم و رفتی .

من حیرت کردم.

از دور سایه های غریب می آمد،‏از جنس دلتنگی واندوه وغربت وتنهایی وشاید عشق...

با خود گفتم هرگز دوستت نخواهم داشت .

 گفتم عشق نمی خواهم و ترسیدم وگریختم .

رفتم تا پایان هرچه که بود وگم شدم .

 واین ها پیش از قصه لبخند تو بود ...